در سراسر دنیا موزه‌هایی زیر دریا وجود دارند که برخی عمداً آنجا ساخته‌شده‌اند و برخی با زیر آب رفتن تبدیل به جاذبه‌ای توریستی شدند. از میان آن‌ها 5 موزه از بقیه جالب‌ترند که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهید شد.

1. پارک مجسمه‌های گِرِنِدا
در این پارک- موزه که در خلیج مولینیر، گرندا، واقع است، 65 مجسمه سیمانی ساخته هنرمند و جهانگردی به نام جیسون دیکایرس تیلور وجود دارد. این مجسمه‌ها بر اساس پیکر و حالات بدنی انسان ساخته‌شده و ازاین‌رو گویی جان دارند. بازدیدکنندگان می‌توانند با استفاده از وسایل غواصی مانند ماهی لابه‌لای آثار این موزه شنا کنند.

ادامه مطلب را از دست ندین

کوسه سفید به عنوان بزرگترین ماهی شکارچی شناخته شده است و یکی از اصلیترین شکارچیان پستانداران دریایی است.همچنین این جانور در بالاترین مکان در زنجیره غذایی دریایی و بالاتر از انواع ماهی‌ها و فک‌ها و پرندگان دریایی قرار می‌گیرد.

ماهی پیرانا
ماهیهای پیرانا به خاطر قدرت تایید شده شان در بلعیدن حیوانات بزرگ –و حتی انسانها- در زمانی کم شناخته شده هستند. اگرچه تا کنون رویدادی از مرگ انسان به وسیله ی این ماهی ثبت نشده است. بر خـلاف انسانـها پیرانا را برای مصرف غذایـی صیـد می کنند زیرا گوشت پیرانا خوش طعم و مطبوع است.
پیرانا معمولا از ماهیهای کوچکتر تغذیه می کند و این کار اغلب به سادگی با گازگرفتن از فلس یا باله ی آنها صورت می پذیرد. ولی این ماهیها تحت شرایط معین به خصوص اگر در یک دریاچه ی خشک به دام بیافتند به هر نوع حیوان دیگری که اشتباهاً در آب بیافتد حمله خواهند کرد.

البته فقط چهار یا پنج گونه از مجموع 20 گونه ی پیرانا از این لحاظ خطرناک هستند.
ماهی های پیرانا منطقه هایی از آبهای آمریکای جنوبی را که دارای آبهای تازه است به عنوان محل زندگی انتخاب می کنند، و گونه های گوشتخوار درقالب دسته های بزرگ ماهی به سوی خون و همچنین حرکت در آب جذب می شوند.
بعضی از قبایل هندی ساکن آمریکای جنوبی به طور سنتی از دندانهای پیرانا به عنوان ابزارهای بریدن استفاده می کنند.
محل زندگی پیرانای شکم سرخ یک منطقه ی کاملا وسیع در آمریکای جنوبی است و تقریباً در هر شاخه از رودخانه ی آمازون لانه می گزیند.
با این که پیرانا به درنده خویی مشهور است، کودکان هندی بدون هیچ درنگی به درون رودخانه هایی می پرند که پر از پیراناست. زیرا افراد محلی می دانند که پیرانا هیچگاه در رودخانه ای که پر از انواع ماهی های ریز است، به انسان حمله نمی کند. زیرا در آنـجا غذای کافـی برای او وجـود دارد.

پیرانـاها فقط در صورتـی خطرناک می شوند که بدون غذای کافی در مردابهای در حال خشک شدن اسیر شوند و شدیدا به حال گرسنگی بیافتند.
با این همه پیرانا ماهی مهاجم و درنده ای است که باید با احترام قابل ملاحظه ای در آکواریومها نگه داشته شود زیرا ممکن است با دندانهای غیرعادی خود صاحبان آکواریوم را گاز بگیرد!
با این همه بسیاری از افراد ممکن است علاقه داشته باشند پیرانا را در آکواریومهای شخصی نگه داری کنند. در واقع باید گفت پیرانا – مخصوصا ماهی بالغ- برای یک آکواریم خانگی مناسب نیست. البته یک گروه از ماهیهای جوان پیرانا را می توان چندین مـاه در یک آکواریـوم 150 لیتری نگهداری کـرد ولی وقتی ماهیـها بالـغ می شوند به طور معنی داری به افزایش فضای زیست احتیاج پیدا می کنند.
با این که ماهیهای پیرانا به طور دسته جمعی زندگی می کنند ولی هر فرد بالغ از اجتماع این ماهیها به فضای امن کافی برای زندگی نیاز دارد.

و در صورت محدود شدن فضای زیست آنها یک جریان دور زننده به وجود می آید به این صورت که ماهیهای بالغ نسبت به هم عصبانی و متشنج و بسیار پرخاشگر می شوند. و به زودی حملات جدی و شدیدی را آغاز می کنند که در پایان فقط ماهیهای قویتر از این برخوردها جان به در می برند و این حالت برای ماهی پیرانا به هیچ وجه مناسب نیست زیرا همان طور که گفته شد پیرانا یک ماهی اجتماعی با زندگی دسته جمعی می باشد.

به طور متوسط برای هر پیرانای بالغ به اندازه ی 100 لیتر حجم باید در نظر گرفته شود که این به معنی 600 لیتر برای شش پیرانای بالغ می باشد.
جنسیت پیرانا قبل از بلوغ از نظر ظاهری قابل تشخیص نیست (هر دو 12 سانتیمتر طول دارند)، ولی در هنگام بلوغ پیرانای نر دارای پوستی تیره تر و پیرانای بالغ دارای شکمی بزرگتر می شود.
ماهیهای پیرانا برخلاف دیگر اعضای خانواده ی خود یعنی کاراسینها، تخمهای خود را نمی خورند بلکه از آنها مراقبت می کنند.
نام «پیرانای شکم سرخ» به دوگونه ی مختلف از ماهی پیرانا اطلاق می شود که عبارتند از: پیگوسنتروس نترری (مربوط به مناطق آمازون و راه آبهای آن)، پیگوسنتروس پیرایا (که یک نمونه ی 57 سانتیمتری از این جنس بوده و فقط در ریو سان فرانسیسکو یافت می شود).
سایر گونه های بدنامی که اعضای جنس سراسالموس هستند، مثل پیرانا به وحشی بودن معروف نیستند.
یک واقعیت جالب توجه در مورد ماهیهای پیرانا این است که آنها دندانهای خود را مانند جنس کروکودیل، در طول دوران زندگیشان جایگزین می کنند.

البته آنها به جای جایگزین کردن دندانها به طور یکی یکی، کل ردیف دندانهایشان را به چهار قسمت تقسیم کرده (یعنی هر ردیف به دو قسمت)، و سپس هر یک چهارم از دندانها را که جایگزین کردند نوبت به یک چهارم بعدی می رسد و همین طور تا آخر؛ و این روند بدان معنی است که در یک زمان حداکثر یکی از چهار قسمت تعیین شده ممکن است بدون دندان باقی بماند.

و دندانهای جدید دو روز بعد در جای دندانهای قبلی که افتاده اند، رویش پیدا می کند. علت این نحو ریختن دندان، شکل خاص استخوان بندی دندانی در پیرانا است که در آن هر دندان در دندانهای اطراف خود قفل می شود. و این یعنی در بین دندانهای پیرانا درز وجود نداشته و لثه ی آن نیز فقط در قسمت فوقانی دندانها بوده و تا بین دندانها پیش روی نمی کند پس کل ردیف دندانها مثل لبه ی یک چاقوی برنده به هم چفت می شوند که این قابلیت به آنها امکان می دهد تکه های بزرگی از گوشت شکار خود را به آسانی پاره کنند.

و نیازی به یاد آوری نیست که دندانهای پیرانا به قدری محکم و سخت هستند که می توانند این لبه ی تیز را تا مدت زیادی حفظ کنند. و در صورت کند شدن آن پیرانا دندانهای خود را همانطور که شرح داده شد، جایگزین می نماید.
این ماهیهای قوی دارای بدنی به رنگ نقره ای و طوسی و شکمی به رنگ قرمز هستند و هنگامی که دندانهای تیز و برنده ی خود را نمایش می دهند بسیار تهدیدآمیز به نظر می رسند. همچنین وقتی در برابر نور خورشید قرار می گیرند بدن آنها تلألو طلایی رنگی از خود نشان می دهند.
نحوه ی تولیدمثل این ماهیها به این صورت است که پس از جفتگیری ماهی ماده تخمریزی می کند و ماهی نر وظیفه ی مراقبت از تخمها را بر عهده می گیرد. در طول مدت محافظت از تخمها ماهی نر بسیار پرخاشگر است و به هیچ ماهی دیگری اجازه ی نزدیک شدن به توده ی تخمها را نمی دهد.
500 گونه از پیرانا وجود دارد که بیشتر آنها گیاهخوار هستند و بیشتر ترجیح می دهند از میوه به عنوان غذا استفاده نمایند.
در هر حال گونه ی مورد بحث از پیرانا، یک جانور گوشتخوار است و اگر در شرایط سختی از نظر تأمین مواد غذایی قرار گرفته باشد، حتی ممکن است انگشت فردی را هم که با بی احتیاطی در آب قرار گرفته است، گاز بگیرد.

همین طور در حالت عادی پیرانا به انسان یا هر نوع جانور دیگر که زخمی شده باشد و در آب قرار گرفته باشد نیز حمله ور می شود. به طور مثال اگر یک گاو زخمی از روی یک پل به درون رودخانه ای که پیرانا در آن زیست می کند، پرت شود در حدود 15 دقیقه ی بعد استخوانهای گاو بر روی آب مشاهده می شود. و این کار معمولاً توسط یک گروه از پیراناهای بالغ قابل انجام است.
در حقیقت به طور قطع ماهی های پیرانا یکی از درنده خوترین ماهی های شناخته شده در نوع خود می باشند. و از این حیث در آمریکای غربی مشهور می باشند. ولی بر اساس مطالعات برخی محققان بسیاری از گونه های پیرانا بی خطر می باشند و تنها گونه ی گوشتخوار این موجود همان پیرانای شکم سرخ( Serrasalmus Nattereri ) می باشد.

بر اساس تحقیقات دانشمندان جمعیتهای وسیع از پیرانای شکم سرخ برای به دست آوردن غذا به آن حمله می کنند، بلکه باید با نا امیدی اعلام کرد که این جانوران خود را استتار می کنند و سپس به آرامی به طعمه نزدیک می شوند و در موقعـیت مناسب به آن حملـه ور شده و آن را می ربایند. همچنین مطالعات نشان می دهد که پیرانای شکم سرخ ترجیح می دهد از ناحیه ی باله ی دمی یا فلس طعمه –در صورتی که ماهی باشد- تغذیه کند، تا این که آن را یک جا ببلعد.
یکی از محققان در جریان بررسیهای خود در مورد گستره ی زندگی ماهیهای پیرانا، به جنوب آمریکا سفر می کند و در آنجا در می یابد که شمار کثیری از این ماهیها در رودخانه های آمریکای جنوبی وجود دارند و تعداد آنها بسیار بیشتر از مقداری است که تصور می شد.

همچنین در رودخانه های ونزوئلا و پرو بیشتر گونه های بی خطر این ماهی یافت می شوند. ولی در آبهای این مناطق نیز انواع درنده ی این جانور وجود دارند که ماهیگیران محلی با قرار دادن طعمه هایی از گوشت آنها را شکار می کنند که باید گفت این کار به مهارت زیادی احتیاج دارد زیرا در صورتی که ماهیهای پیرانـای بزرگـی به طرف طعمه جذب شوند آن گاه خطر خود صیاد را نیز تهدید خواهد کرد.
همان طور که می دانید ماهیها خونسرد هستند و تا کنون به طور تخمینی 20000 گونه ماهی شناخته شده است که بعضی از گونه های آنها تنها محدوده ی کوچکی از تغییـرات محیط زیسـت خود را تحمل می کنند.

در میان ماهیها ماهی پیرانا به خانواده ی کاراسین تعلق داردکه 1100 گونه دیگر علاوه بر پیرانا در این خانواده قرار دارند و بدین ترتیب این خانواده بزرگترین گروه از ماهیها را در میان خانواده های ماهیان ساکن آبهای شیرین، تشکیل می دهد.

همه ی ماهیهای خانواده ی کاراسین دارای بدنی رنگی با رنگهای روشن و درخشان هستند. نیز در این خانواده گونه های گوشتخوار و گیاهخوار با هم وجود دارد. و بسیاری از گونه ها مثل پیرانای شکم سرخ اجتماعی زندگی می کنند.
از میان 1100 گونه ماهی موجود در خانواده ی کاراسین در حدود 30 گونه مربوط به پیرانا می شود که در مورد رفتار آنها از لحاظ درنده بودن مبالغه شده است زیرا همان طور که گفته شد فقط گونه های محدودی گوشتخوار بوده و از این میان فقط پیرانای شکم سرخ می تواند برای انسان خطرناک باشد. و بومیان آمریکای جنوبی نیز از این مطلب آگاه بوده و به راحتی در رودخانه هایی که گونه های مختلف پیرانا در آن زندگی می کند، شنا می کنند و حتی گوشت پیرانا یک منبع رایج غذایی برای مردم آن سرزمین به شمار می رود.
پیرانای شکم سـرخ ماننـد سایر ماهیهای گوشتخوار به بوی خون در آب حساس می باشد و در حقیقت مکانیسم جذب این راهی به سمت طعمه همان احساس بوی خون در آب می باشد و در گونه های بزرگتر این حساسیت بیشتر نیز می شود.

همان طور که گفته شد دندانهای پیرانا برای تکه کردن و بلعیدن طعمه سازش یافته است؛ شکل دندانهای او مثلثی و بسیار تیز است تا جایی که بومیان مناطق آمازون از دندانهای پیراناهای بزرگ برای ساختن نوعی قیچی استفاده می کنند.
پیراناها در طول به ثمر رسیدن تخمهایشان دارای یک رفتار بسیار تهاجمی هستند و به هیچ ماهی دیگری اجازه ی نزدیک شدن به قلمرو خود را نمی دهند.
گستره ی انتشار این ماهی به طور عمده در شمال آمریکای جنوبی است. این ماهی برای نگهداری در آکواریوم ماهی مناسبی به شمار می رود به شرط آن که اندازه ی آکوایوم با افزایش سن او افزایش یابد و همچنین این ماهی به کیفیت آب بسیار حساس است و بایستی آب با pH و کیفیت مناسب برای او تهیه کرد (موارد مورد نیاز برای نگهداری پیرانا در آکواریوم در جدول مورد نظر آمده است).
پیرانای شکم سرخ بیشتر عمر خود را بی حرکـت می گذراند ولی در صورت نیاز می تواند با سرعت غیر قابل انتظاری شنا کند.
در حقیقت باید گفت این ماهی در مناطق آمریکای جنوبی در جایی که زیستگاه او محسوب می شود، شهرت زیادی به درندگی و خونریزی دارد. این ماهی به صورت دسته جمعی در آبهای کم عمق زندگی می کند و می تواند به هر موجودی که ممکن است بر حسب اتفاق در رودخانه پرت شود حمله کرده و در مدت زمان خیلی کمی اسکلت او را خالی از گوشت پس بفرستد!

به هر حال توصیه می شود اگر مایل به خرید یک ماهی زیبا و با شکوه برای آکواریوم خود هستید، قبل از تصمیم گیری در مورد خرید پیرانا همه ی اطلاعات لازم در مورد ایم ماهی گوشتخوار را به دست آورید. زیرا در صورت عدم اطلاع از موراد لازم ممکن است در انتها از خرید این ماهی نا امید شوید!

البته در ایالتهایی از آمریکا که دارای آب و هوای گرمتری هستند، نگه داری این ماهی ممنوع است زیرا این ماهی استوایی است و در آب و هوای گرم تکثیر پیدا می کند و با آزاد شدن در رودخانه خطـری برای دیگر شکلهای حیات در یک زیستـگاه مشتـرک محسـوب می شود.
این ماهیها از نظر رنگ تنوع زیادی دارند و حتی افراد یک گونه نیز با قرار گرفتن در شرایط زیستی مختلف، خصوصیات ظاهری مختلفی از خود نشان می دهند. همچنین این خصوصیات ظاهری در سنین مختلف نیز برای افراد یگ گونه از پیرانا متفاوت است.

چنان که نمونه های جوان دارای بدنی کشیده هستند و پشت بدن آنها در امتداد ستون مهره ها آبی- خاکستری است و دو پهلوی آنها دارای رنگ سبز زیتونی ظریف و زیبایی می باشد و نقاط متعدد نقره ای فلز رنگی نیز بر روی بدن آنها وجود دارد که ظاهر زیبایی به آن می بخشد. این ماهی در حالت بالغ علاوه بر خصوصیات یاد شده دارای شکم قرمز رنگی نیز می شود که نام او نیز از این جا گرفته شده است.
پیرانای شکم سرخ در مواقعی که نتواند به قلمرو قابل قبولی برای خود دست پیدا کند و از لحاظ حرکت و انتقال در محدودیت قرار بگیرد رفتار اجتماعی خود را از دست می دهد و به یک ماهی درنده و مهاجم تبدیل می شود.

و این حالت به خصوص در آکواریومهایی که فضای کافی برای نگهداری این ماهی ندارند بیشتر به وجود می آید و اگر ادامه پیدا کند منجر به این می شود که ماهیها به یکدیگر حمله می کنند و صدمات جدی و غیر قابل برگشتی نیز در ناحیه ی باله ی دمی یا بدن به یکدیگر وارد می سازند.
در هنگام خرید پیرانا برای آکواریم باید یک دسته ی جوان که در آن هر ماهی اندازه ی کوچکی داشته باشد، انتخاب شود و نیز باید دقت کرد که همه ی ماهیها باید در یک نوبت وارد آکواریوم شوند و پس از جایگزین شدن آنها در آکواریوم نباید ماهی دیگری از آن گونه به جمع اضافه شود. انتخاب و خرید این ماهیها به صورت گروهی و قرار دادن آنها در زیستگاهشان در یک زمان به آنها اجازه می دهد که با یکدیگر خو گرفته و یک گروه را تشکیل دهند.
ماهیهای پیرانا در آکواریوم خیلی زود در بـرابـر شرایـط نامساعـد واکنش نشـان مـی دهند و در مقابل شوکهای احتمالی ترسیده می شوند. برای فراهم کردن محیطی آرام برای این ماهی باید از گیاهان آبی مناطق آمازون در آکواریوم قرار داد و به این ماهی اجازه داد تا قلمرو امنی در میان این گیاهان برای خود اختیار کند.

بهترین و زیباترین حالت این ماهی را می توان هنگامی مشاهده کرد که نور خورشید به طور مستقیم به آکواریوم بتابد. در این حال ماهیهای بالغ در انعکاس نور بسیار زیبا به نظر می رسند و لکه های نقره ای بدن آنها در نور آفتاب می درخشد.
تغذیه ی پیرانای شکم سرخ باید بنابر طبیعت او انجام گیرد. این جانور گوشتخوار است و معمولاً از طعمه های زنده مانند کرم خاکی یا ماهی های کوچک دیگر تغذیه می کند. ولی تکه های گوشت گاو یا قلب آن نیز می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. در هنگام غذا دادن به پیرانا نباید دست را داخل آکواریوم کرد.
همچنین شرایط آبی که پیرانا در آن نگه داری می شود باید به این شرح باشد؛

این ماهی فعال به مقدار زیادی اکسیژن محلول در آب نیاز دارد و آب نباید ساکن باشد بلکه بایستی به وسیله ی تجهیزاتی از قبیل فیلترهای نیروی خارجی آب را در آکواریوم در جریان نگه داشت. همین طور آب باید مقدار کمی اسیدی باشد و pH آب در حدود 4/6 تا 8/6 مناسب است. رنگ این ماهی در آبهای سخت تغییر چندانی از خود نشان نمی دهد. دمای مناسب برای این ماهی 75 تا 81 درجه ی فارنهایت است.
منبع:atlantaaq.blogfa.com

آکواریوم ظرفی است شیشه ای که در آن گیاهان و جانوران آبزی(معمولا ماهیها) نگه داشته می شوند. همانطور که واژه باغ وحش برای اشاره به محلی که در آن جانوران روی خشکی زندگی می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد، واژه اکواریوم هم به یک بنای عمومی که در آن گروه زیادی از گونه های آبزی نگهداری می شوند اشاره می کند.

اکواریوم بعنوان یک سرگرمی:

در سال 1665 ساموئل پپیس (روزنامه نویس) نوشت که در لندن دسته ای از ماهیها کمیاب در یک ظرف شیشه ای پر آب نگهداری می شوند که آنها برای همیشه در این ظرف زندگی خواهند کرد و واضح است که همه آنها ماهی هایی خارجی هستند:

این ماهیها، ماهی قرمز نبوده و بیشتر آنها ماهیهای بهشتی Macropodus operecularis، بودند. ماهیهای بهشتی یک نوع ماهی باغچه ای آشنا هستند که در پلوک (سوئیس) و چین، یعنی جایی که شرکت هند شرقی تجارت می کرد، زندگی می کنند. در قرن هجدهم آبراهام ترمبلی (زیست شناس) مارماهیانی را که در کانال Bentink residence sorgvliet هلند می یافت را در ظرف شیشه ای cyndrical بزرگی نگهداری می کرد وروی آنها مطالعات خود را انجام می داد. اما نگهداری ماهی در اکواریوم زمانی در بریتانیا بعنوان یک سرگرمی رواج پیدا کرد که اکواریوم های مزینی با اسکلت آهنی در نمایشگاه بزرگ انگلیس در سال 1851 به نمایش در آمدند. اکواریوم های شیشه ای تحولی در محفظه های wordion لعابی بوجود آورد که در سال های 1830 برای بستانکاران بریتانیایی ساخته شد تا بتوانند گیاهان ثابومی را در طول سفرهای طولانی دریایی حفظ کنند. آلمانیها نیز همانند انگلیسی ها علاقه وافری نشان می دادند و با گذشت یک قرن هامبورگ به بندری برای ورود گونه های ناشناخته تبدیل گشت.
همانطور که منازی مسکونی در سراسر دنیا پس از وضعیت زندگی استاد درجنگ جهانی اول به برق مجهز شدند، اکواریوم ها نیز روزبه روز رواج بیشتری یافتند. بوسیله جریان الکتریسیته وابستگی آنها به نور طبیعی از بین رفت و تصویه و تهویه آنها امکان پذیر شد. در طول اوایل قرن بیستم بسیاری از گونه های ماهیهای رنگی کوچک از ماتائوس، برزیل، بنگلوک، سیام، جاکارتا، شرق هندوی، داچ تبار، کلکته، هندو دیگر بندرهای استوایی صید و صادر شدند. پس از اینکه ماهی جنگجوی آسیایی (Betta spdendens) در سال 1893 در فرانسه پرورش یافت، تکنیکهای تخم ریزی موفق به تدریج ترویج یافت. پرورش ماهیها در اسارت برای تجارت اکوایوم امروزه در فلوریدای جنوبی، سنگاپور، هنگ کنگ و بنکک متمرکز شده است، در هاوایی و سری لانکا هم به صورت صنعت کوچک رواج دارد.

اکوایوم های آب شیرین بعنوان معمولترین نوع اکواریوم رواج دارند، اما اکواریوم های دریایی (آب شور)، اخیرا محبوبیت یافته اند. تکنیکهای نگهداری شقایقهای دریایی، بعضی از مرجانها و خانواده خرچنگها از دهه 1980 رو به پیشرفت گذاشت و ساخت آبسنگ های دریایی کوچک را ممکن ساخت. از اواسط دهه 1990 برنامه های جفت گیری ارگانیسم های دریایی در اسارت برای تجارت اکواریوم رشد چشمگیری داشت و فشارهای محیطی بر محل زندگی آبسنگ ها نیز بعنوان یک محرک این روند را تسریع بخشید.

خبرگزاری فارس: استفاده از آکواریوم‌های کوچک در کافه‌ها، رستوران‌ها و... نمای زیبایی به محل می‌دهد و تماشای شنای ماهی‌های رنگارنگ در آب لذت بخش است.

این روزها خیلی از فروشگاه های بزرگ برای جلب مشتری بیشتر و ساختن یک نمای بهتر در ساختمان خود اقدام به ساخت آکواریوم‌های بزرگ می‌کنند، اما یک آکواریوم بزرگ بی دردسر هم نیست.

در زیر تصویر یک آکواریوم غول پیکر در یک فروشگاه بزرگ چینی را می‌بینید که خیلی از مردم برای تماشای کوسه های شناور در آن پشت سر هم صف می‌کشیدند اما در یک روز معمولی یک دفعه آکواریوم ترک بر می‌دارد و شیشه 25 سانتی متری آن می‌شکند.

با شکست شیشه و خروج 35 هزار لیتر آب از آکواریوم نزدیک به 60 نفر از مردمی که مشغول تماشای شنای کوسه‌ها بودند زخمی می‌شوند و 8 کوسه بد اقبال هم که بعد از شکسته شدن آکواریوم دیگر جای برای شنا نداشتند بیرون از آب خفه شده و جان خود را از دست می‌دهند!

<0017>

درنده ترین ماهیهای دریائی :
ماهی آبی Bluefish آبهای گرم اقیانوس اطلس را چرخ گوشت زنده مینامند. در سواحل دور اقیانوس اطلس ودر مجاورت ایالات متحده آمریکا بیش از یک میلیارد از این ماهی زندگی میکند. هر یک از این ماهیها روزانه ۱۰ عدد ماهی میخوردند که در مجموع این ماهیها روزانه رویهم ۱۰ میلیارد از انواع ماهیهای دیگر را میخورند. هر ماهی بیش از آنچه که میخورد ماهیهای دیگر را میکشد. گاهی گله های آنها ممکن است به گله های ماهی هرینگ (شگ ماهیها) حمله کرده واز آنها فقط تکه های کوچکی برجای بگذارند.ماهیهای بزرگتر که نمیتوانند بوسیله ماهی آبی بلعیده شوند به دو تکه تقسیم شده واکثراً یک تکه آنها در آب شناور میگردد.
در هر سال این ماهیها احتمالاً دو هزار میلیارد از ماهیهای دیگر را از بین میبرند. وزن آنها معمولاً بین ۱ تا ۲ کیلوگرم بوده ولی گاهی تا ۱۴ کیلوگرم ممکن است برسد. طول اکثر آنها حدود ۶۰ سانتیمتر است.
▪ عمیق ترین قسمت دریا که در آنجا بوسیله تورماهی صید شده است
درسال ۱۹۵۱ در جنوب جاوه ودر گودال دریائی سوندا ماهی از عمق ۷۱۲۹ متری صید وبساحل آورده شد.
▪ عمیق ترین نقطه ایکه ماهیان زندگی میکنند
در گودال دریائی پورتوریکو واقع در دریای کارائیب ، ماهیهائی شناخته شده اند که در عمق ۷۹۶۵ متری زندگی میکنند.
▪ پوست کلفت ترین ماهیها
نهنگ کوسه بزرگ ممکن است دارای پوستی به ضخامت ۱۰ سانتیمتر یا بیشتر باشد.
▪ بزرگترین ماهی که با قلاب گرفته شده
بزرگترین ماهی که تاکنون با قلاب صید شده است یک کوسه ماهی سفید به وزن ۱۲۰۸ کیلوگرم بوده است.
▪ درنده ترین ماهیهای آب شیرین
ماهی پیرانای آمریکای جنوبی دارای دندانهای قیچی مانند است واکثراً گله های آنها میتوانند در مدت دقیقه از یک گاو بزرگ فقط یک اسکلت برجای گذارند.
▪ سنگین ترین ماهی شناخته شده
بزرگترین ماهی که تاکنون صید شده است یک نهنگ کوسه بوزن ۴۰۸۲۳ کیلوگرم وطول ۱۸ متر بوده است.


● دهان گنده ترین :
ماهی سوف اعماق بعنوان بزرگترین قورت دهنده شناخته شده است. آرواره های بزرگ ، این ماهی را قادر میسازد که طعمه ای تا ۲ برابر اندازه خود را ببلعد . دندان های تیز وبطرف داخل برگشته این ماهی اجازه فرار به هیچ طعمه ای را که به سختی ، آن هم در آن تاریکی مطلق به دست آورده است نمیدهد. معده آن هم بگونه ای است که براحتی میتواند یک شام مفصل و بزرگ را در خود جای دهد.


● بزرگترین میگوی جهان:
بزرگترین میگوی جهان ، احتمالاً گونه میگوی غول آسای Macrobrachium carcinus است که در رودخانه کلرادو در تگزاس آمریکا زندگی می کند وطول آن تا ۶۵ سانتیمتر ووزن آن تا ۱۳۵۰ گرم گزارش شده است.
▪ تعداد تخم در ماهیهای تخمگذار
ماهی آزاد ۹ کیلوگرمی تا ۱۴۰۰۰ عدد تخم میگذارد. یعنی بازاء هر کیلوگرم وزن بدن حدود ۱۵۰۰ عدد یا بیشتر تخم تولید میکند. تعداد تخم در برخی دیگر از ماهیها بشرح زیر است :
ـ ماهی هاداک ۲۵۰۰۰۰ عدد
ـ ماهی په لیس ۵۰۰۰۰۰ عدد
ـ ماهی سل ۵۷۰۰۰۰ عدد
ـ کفشک ماهی ۱۰۰۰۰۰۰ عدد
ـ ماهی کپور معمولی تا ۲۵۰۰۰۰۰ عدد
ـ ماهی هالیبوت ۲۷۵۰۰۰۰ عدد
ـ ماهی کاد ۶۶۵۰۰۰۰عدد
ـ ماهی توربوت۹۰۰۰۰۰۰ عدد
▪ گورامی:
ماهی گورامی بوسنده بومی آسیای جنوب شرقی است که از ماهیهای معروف آکواریومی بحساب می آید. وقتیکه ماهیها دهانها را به هم نزدیک می کنند بنظر می رسد که همدیگر را می بوسند در صورتیکه این کار نوعی دعوا بحساب می آید.
▪ جنگجوی سیامی :
ماهی جنگجوی سیامی برای حفاظت قلمرو خود با یکدیگر جنگ میکنند. در تایلند این ماهیها را هم برای نگهداری در آکواریم وهم برای مسابقات جنگ ماهی پرورش میدهند. در بیشتر جاها بخصوص در تایلند مردم روی ماهیهای جنگنده شرط بندی میکنند. این ماهیها بسیار زیبا هستند ولی بهتر است آنها را بطور مجزا نگهداری کرد.
▪ شمشیر تیز
یک شمشیر ماهی شناخته شده است که شمشیر آن از داخل یک ورقه مسی و۱۰۲میلیمتر تخته و۳۰ سانتیمتر چوب بلوط و۳/۶ سانتیمتر بلوط سخت عبور کرده است. یعنی در واقع شمشیر آن از حدود ۴۷ سانتیمتر چوب وفلز عبور کرده است.


● بزرگترین ماهی دریائی
بزرگترین ماهی دریائی کوسه نهنگ است که طول آن تا ۱۵ متر یا بیشتر میرسد. کوسه ماهی سفید بزرگ ممکن است تا ۱۲ متر یا بیشتر برسد.


● بزرگترین کوسه آدمخوار
بزرگترین کوسه آدمخوار، کوسه ماهی سفید بزرگ است که طول آن ممکن است تا ۱۲ متر برسد.
▪ بزرگترین ماهی رودخانه ای
ماهی آراپای ما Arapaima که در مناطق استوائی آمریکای جنوبی یافت میشود تا ۲ متروبوزن ۱۱۱کیلوگرم میرسد. گفته میشود که این ماهی تا ۵/۴ متر میرسد. ولی این بیشتر به افسانه شبیه است.


● کوچکترین ماهی
کوچکترین ماهی دنیا نوعی گاو ماهی بنام لوزون Luzon است که در فیلیپین زندگی میکند وطول آن تا ۱۲ میلی متر میرسد.


● پرعمرترین ماهیها
فیل ماهی یا بلوگای دریای خزر تا ۱۲۰ سال عمر میکند ووزن آن از یک تن تجاوز میکند. ماهی آبنوس تا ۵ سال، ماهی کاد تا ۲۰ سال یا بیشتر ونوعی کفشک ماهی بنام په لیس Plaice شصت سال یا بیشتر عمر میکند.


● کم عمرترین ماهیها
در رودخانه های آفریقا وآمریکای جنوبی ۲۶ نوع ماهی زندگی میکنند که عمر آنها به یکسال نمیرسد. این ماهیها در پایان فصل بارندگی وهنگام خشک شدن رودخانه ها میمیرند. قبل از مردن تخمهائی میگذارند که تحمل خشکی را دارند. این تخمها ، هنگام شروع بارندگی به نوزاد تبدیل میگردند. بنابراین سن این ماهیها حتی از یکسال هم کمتر است.


● سریعترین ماهیها
ماهی ملوان که قدرت شنای آن حدود ۱۱۰ کیلومتر در ساعت است سریعترین ماهیهای شناخته شده میباشد.
▪ حداکثر ارتفاع پرش ماهی از آب
مارماهی تارپون میتواند تا ارتفاع ۵ متر ودر قوسی بطول ۹ متر از آب بیرون بجهد.
▪ بارش ِماهی
بارش ماهیها در مناطق مختلف دنیا دیده شده است. در تشریح آن میتوان گفت که این ماهیها از دریا بوسیله گردباد به هوا برده شده ومانند ابری در مناطق دیگر به زمین میریزند.
در سال ۱۸۶۰ در بندر اسن Essen آلمان یک ماهی کپور ۳۸ سانتیمتری در چنین وضعی پیدا شد. در شهر جلاپور هندوستان ماهی دیگری بوزن ۷/۲کیلوگرم از آسمان به زمین افتاد.

<عکس شناسنامه ماهی خان!!!!!>

<0017&spring>