این رسم روزگاره:
وقتي از هر روزي بيشتر به او نياز داري ،
وقتي هنوز خوشبختي را در كنار او حس نكردي ، وقتي هنوز ترانه هاي عاشقي را
تا آخر با او نخوانده اي ، دركمال ناباوري مي بيني كه او را در کنارت نيست .
چه فكر پوچي بود كه دست در دست او خنده کنان تا اوج آسمان خواهي رفت و او
صورتت را پر از بوسه ميکند................
نظرات شما عزیزان: